Zoals jullie op de beginpagina al kunnen lezen, heb ik samen met mijn man 2 kindjes waar ik ontzettend veel van hou. We wonen fijn, zijn op alle gebieden gelukkig, maar toch zitten er (grote) hobbels op de weg...

Ik ben altijd iemand geweest die vaak mijn handen deed wassen, deuren een keer extra controleerde, en ga zo maar door. Het huis waar we hiervoor woonde, had ongedierte plaag na ongedierte plaag. 3 of 4 keer wespen gehad (zelfs in het plafond boven de keuken, ze kwamen gewoon door de spotjes bij ons de keuken binnen) tot motten die boven datzelfde plafond zaten genesteld. Eenmaal verhuisd, nieuw huis, helemaal happy. Tot in november 2014 de hel begon. Beestjes in de kelder, hele kleine rotte beestjes (genaamd stofluis). Kelder schoongemaakt, alle beestjes weg. Week erop precies hetzelfde. Ik alles nagekeken, bleek dat ze daadwerkelijk in de pakken jam, Dolce Gusto cups, echt OVERAL zaten ze in. Alles weggegooid. Ik natuurlijk verder gaan kijken in huis. En ja hoor, de muurkast waar ik ik denk wel 100 boeken had staan, en puzzels etc van de kinderen, RAM vol die beestjes. Dus dit ook allemaal weggegooid. Inmiddels de ongediertebestrijder hier gehad, we wouden toch wel eens weten wat voor beestjes het waren; stofluis was het antwoord. Kun je weinig aan doen, komt door de goed geïsoleerde huizen van tegenwoordig.... Nou wat een geluk!

 

Vanaf die tijd is het compleet misgegaan. 2 x per dag ging ik het de zaklamp van mijn telefoon op zoek naar die stofluizen. Elke muur, elke plint, 2 x per dag het hele huis. Het nam zeker 2 uur per dag in beslag van mijn tijd. Ook was mijn huis in mijn ogen zo besmet, dat ik elke dag 2 x het huis van boven naar onder nat afdeed (ja, de meubels ;)) en stofzuigde en dweilde. Elke dag 2 keer!!! Ja, je leest het goed. Ik zat op dat moment in de ziektewet door klachten aan mijn bekken na de bevalling. Maar dit werkte zeker niet mee aan het herstel. 

 

Naja, allemaal oude koeien. Ik heb dingen afgeleerd, ik heb dingen aangepast, ik ben streng geweest, hetgeen wat ik nu nog over heb gehouden aan het avontuur zal ik hieronder even opsommen...

 

• Ik poets het huis volledig 2 keer per week compleet
• Ik ben van het stofluis controleren af, maar controleer wel het trappengat en zolder extreem naar zilvervisjes (ja, die        hebben we hier ook, nieuwbouw, slecht geïsoleerd
• Ik werk met patronen; alles moet 4/8/16 keer gecontroleerd worden
• Heb ik een controle uitgevoerd, denk ik altijd dat het niet goed is gegaan en begin weer overnieuw
• Elke morgen stofzuig ik de hele onderverdieping
• Elke avond stofzuig ik de badkamer, overloop en trap naar onderen
• Na elke maaltijd aan tafel, stofzuig ik de keuken en het stuk waar de eettafel staat
• Als ik de was naar zolder breng in de wasmand, moet ik deze 'weg' hierna ook weer stofzuigen
• Post haal ik met een zakje uit de brievenbus en vervoer ik in een zakje naar de keuken, waar ik deze op het aanrecht openmaak zodat ik direct kan vegen als de brieven open zijn
• Boodschappen worden eerst met een nat doekje afgedaan voordat ze de kast in gaan
• De kinderen doe ik de kleren uit na school op de vrije middagen en worden direct omgekleed in schone kleren
• Op volle schooldagen gaan ze direct als ze uit de BSO komen, naar de douche om direct te douchen
• Als de achterdeur open is geweest, moet ik hier stofzuigen en ook het pad waar de stofzuiger is geweest
• Ik controleer echt wel 10 minuten of het licht van de auto uitgedraaid staat, ook in 8 of 16 keer en dan 10 minuten lang
• Ik heb de laatste tijd moeite met rauw vlees aanraken (kip, gehakt, etc). Ik ben bang dat het onder mijn vingers blijft hangen en ik hierdoor dit verder verspreid 

 

Ik denk dat we een heel deel wel hebben gehad nu. Denk ook genoeg leed op een dag voor me...

Ik ben sinds kort onder behandeling bij een nieuwe GGZ instelling en heb hier een goed gevoel bij. Ik MOET veranderen, voor mezelf in de eerste plaats, maar zeker ook voor mijn kinderen en man. Dit kan zo niet, zo kun je niet rustig leven. Helemaal weg zal het zeker niet gaan, maar als het maar leefbaar wordt. Als mijn dochter maar eens een vriendinnetje mee naar huis kan nemen zonder ik hier 3 dagen van te voren al last van heb.

 

Veel onrust heb ik in mijn lijf, enorm veel. Ik word 's morgens wakker met zo'n vervelend benauwd gevoel op mijn borst; verschrikkelijk. Vanmorgen ook... Ik ben naar onderen gelopen en heb me maar weer een oxazepam gegrepen, zou niet weten hoe ik het anders zou moeten klaarkrijgen vandaag. Volgende week donderdag heb ik een afspraak met de psychiater en wil ik dat er wordt gekeken naar mijn medicatie. Ik heb 5 antidepressiva achter de rug en allemaal werkten ze niet zoals het moest. Het deed niks aan mijn angstgedachtes of dwanggedachtes. Momenteel zit ik aan een anti-psychotica waar ik helemaal niet lekker op ga... Dus tijd dat het aangepakt gaat worden.

 

In de tussentijd ben ik met mijn man bezig al wat kleine dingetjes onder handen te pakken. Hij staat echt 10000% achter me en steunt me echt voor de volle 100%, ik heb echt geluk met hem. Het is moeilijk, het kost bloed zweet en tranen, maar elk stapje dat ik zet, geeft me vertrouwen. Vertrouwen in het feit dat ik zonder kan! Dat het na verloop van tijd gemakkelijker wordt en ik weer een stukje meer bevrijd ben van de dwang. Het is wel opletten dat er niks nieuws voor in de plaats komt, want merk dat ik daar echt voor moet waken. Maar samen lukt ons dat wel hier thuis, we gaan ervoor!

 

Liefs, Roos